Patsy (*) is 36 jaar en alleenstaande moeder. Vijf jaar geleden heeft ze haar partner verlaten omwille van zijn uit de hand gelopen verslaving.  Haar dochters zijn nu 10 en 9 jaar oud. “Ik had veel vroeger grenzen moeten stellen. Denk nooit: “dit kan mij niet overkomen”. Met haar verhaal wil ze lotgenoten sterken zodat ze sneller het heft in handen durven nemen. En ook wil ze de hulpverlening wakker schudden: het aanbod voor partners is weinig gekend. Maar de schrik voor het oordeel van de buitenwereld, het schaamtegevoel en de illusie dat haar situatie wel zou beteren heeft ertoe geleid dat ze te lang heeft gewacht om de stap te zetten … met nefaste gevolgen voor haar eigen zelfbeeld en mentale weerbaarheid.

Een paar bewoners van onze Therapeutische Gemeenschap voor dubbel diagnose Gent (TGG)  verwoorden wat een bergtocht voor hen en voor het programma betekend heeft. Dankzij deze succeservaring kon elkeen opnieuw enkele stappen zetten in de richting van hun drugvrije terugkeer naar de maatschappij.

Miranda (een schuilnaam, 17 jaar), momenteel in opname in onze afdeling voor minderjarigen, schreef op eigen initiatief een gedicht aan haar mama. Ze werd een tweetal maanden terug opgenomen in het Residentieel Jongeren Programma (RKJ) te Eeklo. Miranda begon twee jaar geleden zwaar cannabis te gebruiken en kon er op eigen kracht niet mee stoppen. Ze wou graag een gedichtje voor haar mama zoeken via internet maar toen gaf het team de raad om zelf eens iets op papier te proberen zetten. Lees hierna het resultaat.   

"Ik ben 65 jaar oud en heb altijd gewerkt als verkoopster. Ik heb een kleindochter, Nadia (*). Ze wordt binnenkort 17 jaar oud en ze probeert van de drugs af te geraken. Ik wil als grootmoeder mijn verhaal doen aan De Sleutel, ook om aan lotgenoten duidelijk te maken, dat ze niet alleen staan met hun probleem".

Hoeveel moed vergt het om neen te zeggen tegen drugs. Een ex-cocaïne verslaafde cliënt getuigt in Kerk en Leven van 19 mei 2010.

Drugs heeft veel kapot gemaakt in het gezin van Filip (*). Zijn ouders zijn niet meer bij mekaar. Zijn moeder Gerda (*) is haar werk kwijt geraakt, haar gezondheid ging achteruit. Ook financieel is het nog altijd een zware dobber. Veel contact met de vader is er vandaag niet meer. Ook voor de oudere broer is het nu (even?) genoeg geweest. Filip maakte overal brokken, hij raakte verzeild in de zware criminaliteit.

De verslaving van onze zoon Yves (*) bracht regelmatig spanningen teweeg in ons gezin. Als ouder zaten we op een bepaald moment echt op het randje van de depressie. Vaak knaagde ook het schuldgevoel: "wat hebben wij verkeerd gedaan"? Soms verschilden we van mening over het al dan niet volledig breken met onze zoon, we vervielen steeds vaker in wederzijdse beschuldigingen...

Cannabis heeft dan wel de naam een onschuldige softdrug te zijn - zeker onder jongeren - toch verwoest het levens. Een ex-verslaafde en een moeder getuigden in De Standaard. Lees hierna het verhaal van Kristof (26): het leven zoals het is als cannabisverslaafde.

Jongeren komen vandaag onvermijdelijk in contact met drugs. Van alcohol vergeten we misschien zelfs al eens dat het een drug is, maar ook cannabis is zeer wijdverspreid. Wat als je (denkt dat je) kind drugs gebruikt? In het april-nummer van het maandblad Goed Gevoel doet Els haar verhaal. Haar zoon wordt dit jaar 20 en is verslaafd. Hierna lees je eerst het aanvullend interview met Dr Van Duyse.

"In het begin had ik zeer weinig contact met mijn dochter. 8 jaar was ze toen ik het programma in de Therapeutische Gemeenschap begon te volgen. In het begin van mijn programma hebben we elkaar heel hard moeten missen. Het was van nul beginnen. Op een nieuwe manier hebben we elkaar terug leren kennen. Ik was namelijk clean!" Een moedige getuigenis van één van onze bewoners van de Therapeutische Gemeenschap (TG).