Cocaïne is een witte kristalachtige stof met een bittere smaak. Het poeder is afkomstig van de bladeren van de cocaplant vermengd met water, krijt of sodiumcarbonaat, ammoniak en paraffine-olie.
Cocaïne wordt meestal gesnoven, maar kan ook met een injectienaald in een van je aders gespoten worden. Koken en de dampen inademen heet cocaïne ‘basen’.
Het effect van cocaïne treedt heel snel op, met een sterke invloed op je geest (denkvermogen, waarnemingsvermogen, gevoelens). Als cocaïne gesnoven wordt is het effect na een paar minuten al merkbaar.
Het effect duurt tussen de 30 en 60 minuten.
Let op!
Soms zit er iets bij de cocaïne waar je helemaal niets van weet. Atropine is een stof waar gevallen van bekend zijn dat het met cocaïne wordt gecombineerd. Extra gevaarlijk, en niet eens duidelijk waarom het toegevoegd wordt.
Anonieme getuigenis van een meisje in de Therapeutische Gemeenschap.
Toen ik geboren werd was de relatie tussen mijn ouders al moeilijk. Mijn vader had een serieus alcoholprobleem en hij sloeg mijn moeder regelmatig. Dit is zo blijven duren tot ze scheidden, ik was toen zeven jaar. Ik herinner mij dat ik gelukkig en fier was toen mijn jongere broertje werd geboren, ik was toen vijf jaar.
Ik heb altijd wel veel vriendjes en vriendinnetjes gehad die enorm naar me opkeken omdat ik nogal een grote mond had voor mijn leeftijd. Op school ging het wel vlot, in de lagere school, bedoel ik. Ik leerde goed en deed mijn best tot mijn 7 jaar. Ik ben blijven dubbelen toen omdat ik mijn vader miste. Hij was er tenslotte altijd al geweest en hij was nu van de ene op de andere dag weg. Dat was een harde klap, als kind. De rest van de lagere school had ik me wel herpakt en had ik goede punten tot mijn zesde leerjaar. Toen had ik ineens geen interesse meer in school omdat ik het uitgaansleven had ontdekt samen met mijn vriendin in die tijd. Ik ben beginnen uitgaan denk ik ergens uit verveling want ik had geen hobby’s en vooral uit nieuwsgierigheid.
Mijn eerste contact met drugs was op mijn 11 jaar. Ik ben samen met een vriendin beginnen gewone sigaretten te roken en jointjes te smoren. Hoe dit komt, is omdat we dat zagen van haar oudere broer en we wilden dit ook eens proberen. Mijn vriendin is na 1 jaar hiermee gestopt, maar ik niet. Ik kreeg andere vrienden door het uitgaan en voelde me te belangrijk toen, omdat ik door zoveel te durven en uit te steken in de belangstelling stond. Op mijn 13de gingen mijn resultaten op school erg achteruit de reden hiervoor was dat mijn moeder een vriend had leren kennen en ik kon dit niet aanvaarden omdat ik ergens mijn vader nog steeds miste.
Ik had toen ook een grote mond op school, door mijn gedrag en doordat mijn moeder haar vriend me begon lastig te vallen, ben ik toen door het comité geplaatst geweest in een instelling. Maar ik ben na drie maanden terug thuis gaan wonen omdat ik mijn broertje, maar vooral mijn vrijheid miste.
In die tijd had ik ook Joeri leren kennen. Ik had al van veel mensen gehoord dat hij een verkeerde persoon was om mee om te gaan, maar ik trok het me niet aan. Hij heeft me kennis laten maken met speed, pillen en cocaïne. Ik heb het aanvaard uit nieuwsgierigheid en omdat ik me heel alleen voelde op de wereld alhoewel ik veel vrienden had. Door hem en mijn gebruik ben ik ook in de prostitutie beland omdat ik totaal afhankelijk was geworden van de speed en de cocaïne. Ik heb dit zo gedaan tot mijn 16 de, ik werd opgepakt omdat ik weeral eens nachten van thuis was weggebleven om te gebruiken en uit te gaan.
Ik was stilletjes aan mijn familie volledig aan het verliezen en had ondertussen al veel vrienden verloren door de drugs.
Naar school ging ik niet meer, ik was buiten gesmeten omdat ik constant ging spijbelen en niet luisterde naar de leerkrachten.
Toen ik was opgepakt ben ik door de jeugdrechtbank geplaatst in De Sleutel (het jongerenprogramma). Daar ben ik tot besef gekomen dat ik met mijn leven zat aan het spelen, niet zomaar iets kleins en mijn familie zat aan het beliegen en aan het bedriegen enkel en alleen door het gebruik . Ook mijn school heb ik ermee weggegooid, waar ik nu spijt van heb want ik had iets kunnen maken van mijn leven en ik heb het niet gedaan.
Mijn RKJ-programma is verlopen met veel ups en down’s en zo ben ik tenslotte in de Therapeutische Gemeenschap beland.
Ik probeer in de TG om mezelf te aanvaarden zoals ik ben en doodgewoon gelukkig te zijn met kleine, simpele dingen. Het belangrijkste vind ik dat ik nu echte vrienden heb die me kennen en me aanvaarden. Ik begin ook die band met mijn familie weer goed te krijgen. Ik heb geleerd om te geloven in mensen en dat ik dingen even goed kan als anderen, soms zelf beter.
Maar het belangrijkste is de wil die ik nu heb om clean verder te gaan met mijn leven, op een positieve manier. Ik ga doorzetten want ik ben tenslotte maar 17 jaar en ik wil zelf mijn leven bepalen en me niet meer totaal afhankelijk maken van iets materieels, zoals drugs of alcohol.
Waar een wil is, is een weg!
